دستخوشی
لغتنامه دهخدا
دستخوشی . [ دَ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) سهل الحصولی . آسان بدست آیی . زبونی . ملعبگی :
تو پنداری که با تو من باشم شاد
زین دستخوشی منت که آگاهی داد.
|| مسخرگی .
تو پنداری که با تو من باشم شاد
زین دستخوشی منت که آگاهی داد.
فرخی .
|| مسخرگی .
