دست کوب
لغتنامه دهخدا
دست کوب . [ دَ ] (اِمص مرکب ، اِ مرکب ) کوبش دو کف دست بهم . ضرب دو کف دست بهم . بهم کوبیدگی دو کف دست . || ضربت دست :
گر باد خیزد ای عجب از دست کوفتن
از دست کوب خصم مرا باد سرد خاست .
گر باد خیزد ای عجب از دست کوفتن
از دست کوب خصم مرا باد سرد خاست .
خاقانی .