دست کونه
لغت‌نامه دهخدا
دست کونه . [ دَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) نوک دست . سرانگشتان دست . (یادداشت مرحوم دهخدا). کونه ٔ دست :
به پیش هجو من ای کور پایدار نه ای
مرا بخیره به یک دست کونه برمگرای .
|| در تداول امروز از کونه ٔ دست ، نوک و سر آرنج دست اراده کنند. || امروز دست کونه به معنی یک دستی و ناچیز و زبون شمردن است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
به پیش هجو من ای کور پایدار نه ای
مرا بخیره به یک دست کونه برمگرای .
سوزنی .
|| در تداول امروز از کونه ٔ دست ، نوک و سر آرنج دست اراده کنند. || امروز دست کونه به معنی یک دستی و ناچیز و زبون شمردن است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
