دسیه
لغت‌نامه دهخدا
دسیه . [ دَ سی ی َ / ی ِ ] (ص ) این کلمه همانند صفتی به دنبال کلمه ٔمریم در بیت ذیل از ناصرخسرو آمده است :
هم از دمش مسیح شود پران
هم مریم دسیه ز گفتارش .
مرحوم دهخدا در تعلیقات کتاب نوشته اند: ظاهراً «صفیه » یا «صدیقه » (به فتح صاد، به جای صدیقه بکسر صاد با دال مشدد) در مقام اشاره به آیه ٔ: اًن اﷲ اصطفاک و طهرک و اصطفاک علی نساء العالمین ، یا ما المسیح بن مریم الا رسول اﷲ قد خلت من قبله الرسل و امه صدیقة ، و یا اینکه کلمه عفیفه باشد در مقام توجه به بیت ذیل از ناصرخسرو:
توئی که جز تو نپنداشت با بصارت خویش
عفیفه مریم مرپور خویش را پدری .
هم از دمش مسیح شود پران
هم مریم دسیه ز گفتارش .
(دیوان چ تقوی ص 209).
مرحوم دهخدا در تعلیقات کتاب نوشته اند: ظاهراً «صفیه » یا «صدیقه » (به فتح صاد، به جای صدیقه بکسر صاد با دال مشدد) در مقام اشاره به آیه ٔ: اًن اﷲ اصطفاک و طهرک و اصطفاک علی نساء العالمین ، یا ما المسیح بن مریم الا رسول اﷲ قد خلت من قبله الرسل و امه صدیقة ، و یا اینکه کلمه عفیفه باشد در مقام توجه به بیت ذیل از ناصرخسرو:
توئی که جز تو نپنداشت با بصارت خویش
عفیفه مریم مرپور خویش را پدری .
