دشتی

دشتی . [ دُ ] (حامص ) دشت بودن . بدی . زشتی . وحید دستگردی دشتی را در بیت ذیل از نظامی به معنی فوق آورده است ولی آن قابل تأمل است :
مطیعش را ز می پر باد کشتی
چو یاغی گشت بادش تیزدشتی .

نظامی .