دشمانلغتنامه دهخدادشمان .[ دُ ] (اِ مرکب ) دشمن . (زمخشری ). در اصل دوشمان بوده که به پارسی افاده ٔ معنی دو ضد می کرده است و در حقیقت دو ضد با یکدیگر دشمن باشند. (آنندراج ). اما این گفته بر اساسی نیست و دوشمان صورتی است از دشمن .
