دشمن گداز

دشمن گداز. [ دُ م َ گ ُ ] (نف مرکب ) گدازنده ٔ دشمن . دشمن سوزنده و گدازنده . پایمال کننده ٔ دشمنان . (ناظم الاطباء) :
ازین نامه ٔ شاه دشمن گداز
که بادا همه ساله بر تخت ناز.

فردوسی .

فرخزاد و چون خسرو سرفراز
چو رشتاد پیروز دشمن گداز.

فردوسی .

حافظز غصه سوخت بگو حالش ای صبا
با شاه دوست پرور دشمن گداز من .

حافظ.