دعاءة
لغتنامه دهخدا
دعاءة. [ دَع ْ عا ءَ ] (ع ص ) زن بسیار دعا کننده . (از اقرب الموارد). و رجوع به دَعّاء شود. || (اِ) انگشت سبابه . (از اقرب الموارد). انگشت دعوت کننده . (دهار). انگشت لااله الااﷲ. (مهذب الاسماء). انگشت شهادت . (یادداشت مرحوم دهخدا).
