دعوی دار

دعوی دار. [ دَع ْ ] (نف مرکب ) دعوی دارنده . آنکه ادعایی دارد. ادعا کننده . (ناظم الاطباء). مدعی . (فرهنگ فارسی معین ). داعیه دار. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
وگر جوابش گویند شاد باشم سخت
کسی که باشد برهان نمای و دعوی دار.

(از جامع الحکمتین ص 311).

کجا جمشید و کو هوشنگ و فغفور
کجا شاهان دعوی دار و مغرور.

(منسوب به ناصرخسرو).

زهی طغیان حسنت بر شکست کار من باعث
ظهورت بر زوال عقل دعوی دار من باعث .

محتشم کاشانی (از آنندراج ).

|| نزاع کننده . پرخاشجوی . || دادخواه . متظلم . (فرهنگ فارسی معین ).