دعکة

دعکة. [ دَ ک َ ] (ع اِ) گروه شتران . (منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد از لسان ). || باران که به یک بار آید. (منتهی الارب ). یک بار باران آمدن . (از اقرب الموارد). دعقة. و رجوع به دعقة شود. || جانب و راه . (منتهی الارب ). جانب و جهت راه . (از اقرب الموارد).