دقایقی مروزی

دقایقی مروزی . [ دَ ی ِ ی ِ م َرْ وَ ] (اِخ ) شمس الدین محمدبن علی . عالم و واعظ و شاعر اواخر قرن ششم هجری . وی تا پایان قرن مذکور زنده بود و هم اوست که سندبادنامه را به نثری مصنوع و مزین تحریر کرده ، که ظاهراًهمان بختیارنامه یا قصه ٔ ده وزیر منسوب به اوست . (از فرهنگ فارسی معین ) (از دایرةالمعارف فارسی ). دقایقی را قصاید و ابیات پراکنده ای در برخی از تذکره ها آمده است ، و ابیات ذیل که در مدح خواجه فخرالدین عمدةالوزراء است و در آن صفت خزان کند از او نقل میشود:
دی باغ را بدیدم و روی مزعفرش
لرزان ز تندباد همه شکل و پیکرش
لرزنده همچو مرتعش از باد شاخ بید
گفتی که رعشه دارد اعضا سراسرش
گفتم کجا شد آن همه حسن و دلال باغ
وآن صورت عجیب و تن روح پیکرش
باغ آسمان دیگر و از انجم نبات
طالع شده به روز و شب اشکال اخترش
جعد بنفشه خم زده بر عارض سمن
چون زلف دلبر من و آن خط عنبرش ...
گفتم که باغ از گل و از میوه خالی است
از حمله ٔ خزان برمیدند لشکرش
باغی کجاست اهل هنر را کنون بگو
نزهت سرای خاطر و دل ساحت درش ...
گفت این صفات ِ حضرت فخر زمانه دان
والا حمید دین که سپهر است چاکرش ...
رجوع به مجمع الفصحاء ج 1 ص 217 و لباب الالباب ج 1 ص 212 شود.