دقن

دقن . [ دِ ] (ع اِ) ریش یا لحیه . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ). اهل بغداد و عامه ٔ مصریها نیز آنرا بدین معنی بکار میبرند و آن فصیح نیست . (از ذیل اقرب الموارد از اساس و تاج ). || لغتی در ذقن است که زنخ باشد. (از لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ).