دقوان

دقوان . [ دَق ْ ] (ع ص ) نعت مؤنث است از دقی . (از منتهی الارب ). مؤنث دقوی ، یعنی ماده شتربچه ای که از شیر زیاد خوردن ، شیر ناگوارد شده باشد مر او را. (ناظم الاطباء). شتربچه ای که شیر بسیار خورده باشد در نتیجه شکم وی فاسد شده بکار افتاده باشد. (از اقرب الموارد). دقی . و رجوع به دَقّی شود.