دقوقی
لغتنامه دهخدا
دقوقی . [ دَ] (اِخ ) عبدالمنعم بن محمدبن ابی المضاد. عالم و عارف قرن هفتم هجری که بسال 645 هَ . ق . درگذشت . مولوی در دفتر سوم در داستانی او را ذکر می کند :
آن دقوقی داشت خوش دیباجه ای
عاشق و صاحب کرامت خواجه ای ...
آن دقوقی داشت خوش دیباجه ای
عاشق و صاحب کرامت خواجه ای ...
(از فرهنگ فارسی معین ).