دلعة
لغتنامه دهخدا
دلعة. [ دُ ع َ ] (ع اِ) رگی است در نره . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از تاج ). || فنج ماده . (منتهی الارب ). قرن و عفلة و فتق زن . (از ذیل اقرب الموارد) (از تاج ). || رگی است سبز در ماده شتر بالای بظر در مجرای بول . (از اقرب الموارد) (از تاج ).
