دل ستاندن
لغت‌نامه دهخدا
دل ستاندن . [ دِ س ِ دَ ] (مص مرکب ) دلبری کردن . دل ربودن :
دگر می گسارد به آواز نرم
همی دل ستاند به گفتار گرم .
گفتم که دل ستانم ناگاه دل سپردم
بر طمع دلستانی ماندم به دل سپاری .
رجوع به دلستان و دلستانی شود.
دگر می گسارد به آواز نرم
همی دل ستاند به گفتار گرم .
فردوسی .
گفتم که دل ستانم ناگاه دل سپردم
بر طمع دلستانی ماندم به دل سپاری .
فرخی .
رجوع به دلستان و دلستانی شود.
