دل تافته
لغت‌نامه دهخدا
دل تافته . [ دِت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) دلسوخته . داغدل . || دل برداشته . دل نگران : چون پیغمبر صلی اﷲ علیه و سلم به خانه اندر دلتنگ شدی به کوه حرا رفتی وهمی گشتی و به شب به خانه آمدی دل تافته ، و از این حال خدیجه سخت اندوهگین بودی . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
- دل تافته گشتن ؛ دل برگرفته و نگران شدن :
گفتم که مرا ز غم به یک بوسه بخر
دل تافته گشتی و گران کردی سر.
- دل تافته گشتن ؛ دل برگرفته و نگران شدن :
گفتم که مرا ز غم به یک بوسه بخر
دل تافته گشتی و گران کردی سر.
فرخی .
