دل سیه
لغت‌نامه دهخدا
دل سیه . [ دِ ی َه ْ ] (ص مرکب ) دل سیاه . سیه دل . سیاه دل . بددل . بدخواه . که دل از شفقت و مهربانی تهی دارد :
غلام همت دردی کشان یک رنگم
نه آن گروه که ازرق لباس و دل سیهند.
دیده ام آن چشم دل سیه که تو داری
جانب هیچ آشنا نگاه ندارد.
دلم ز نرگس ساقی امان نخواست بجان
چرا که شیوه ٔ آن ترک دل سیه دانست .
غلام همت دردی کشان یک رنگم
نه آن گروه که ازرق لباس و دل سیهند.
حافظ.
دیده ام آن چشم دل سیه که تو داری
جانب هیچ آشنا نگاه ندارد.
حافظ.
دلم ز نرگس ساقی امان نخواست بجان
چرا که شیوه ٔ آن ترک دل سیه دانست .
حافظ.
