دنبر
لغت‌نامه دهخدا
دنبر. [ دَم ْ ب َ ] (اِخ ) نام شهری است به هندوستان . (از برهان ) (از شرفنامه ٔ منیری ) (از ناظم الاطباء). رشیدی گوید که این لفظ، ونبر است به کسر واو، و دال تصحیف است . (از آنندراج ). ظاهراً صورتی از دنپر است و آن خود مخفف دنپور باشد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دنپور شود :
سوی کشور هندوان کرد رای
سوی کابل و دنبر و مرغ و مای .
کجا نام آن نامور مای بود
به دنبر نشسته بت آرای بود.
همه کابل و دنبر و مای و هند
ز دریای چین تا به دریای سند.
تویی پهلوان جهان کتخدای
به فرمان تو دنبر و مرغ و مای .
سوی کشور هندوان کرد رای
سوی کابل و دنبر و مرغ و مای .
فردوسی .
کجا نام آن نامور مای بود
به دنبر نشسته بت آرای بود.
فردوسی .
همه کابل و دنبر و مای و هند
ز دریای چین تا به دریای سند.
فردوسی .
تویی پهلوان جهان کتخدای
به فرمان تو دنبر و مرغ و مای .
فردوسی .
