دهالیز
لغت‌نامه دهخدا
دهالیز. [ دَ ] (ع اِ) ج ِ دهلیز. (منتهی الارب ) (دهار) (ناظم الاطباء). مکانی که میان دروازه ٔ خانه باشد. (از آنندراج ).
- ابناء دهالیز؛ بچه که پدرش ندانند. (یادداشت مؤلف ). کودکانی که از راه برداشته شده باشند. (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به دهلیز شود.
- ابناء دهالیز؛ بچه که پدرش ندانند. (یادداشت مؤلف ). کودکانی که از راه برداشته شده باشند. (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به دهلیز شود.
