دهان گشاده
لغتنامه دهخدا
دهان گشاده . [ دَ گ ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) که دهان او گشاده باشد. با دهان باز. گشوده دهان . || کنایه است از متعجب و متحیر :
تیر گردون دهان گشاده بماند
پیش تیغ زبانش چون سوفار.
سوفاروش ز حیرت وحشی دهان گشاده
شه چون زبان خنجر کرده به تیر لالش .
تیر گردون دهان گشاده بماند
پیش تیغ زبانش چون سوفار.
خاقانی .
سوفاروش ز حیرت وحشی دهان گشاده
شه چون زبان خنجر کرده به تیر لالش .
خاقانی .