دهن باز

دهن باز. [ دَ هَم ْ ] (ص مرکب ) خندان چنانکه در پسته و امثال آن . که دهان باز دارد. (یادداشت مؤلف ) :
لاله تو گویی چو طفلکی است دهن باز
لبش عقیقین و قعر کامش اسود.

منوچهری .