دهی

دهی . [دِ ] (ص نسبی ) منسوب به ده . || قروی . روستایی . دهقان . ده نشین . (یادداشت مؤلف ) :
چو زر و سیم و سرب و آهن است و مس مردم
ز ترک و هندی و شهری و رهگذار و دهی .

ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 490).

در آن ده که طالع نمودش بهی
دهی را ببخشید فرماندهی .

سعدی (بوستان ).

و رجوع به دهقان شود.