دوادم

دوادم . [ دُ دِ ] (ع اِ) آب سرخ است که از درخت طلح یا درخت یز بیرون آید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یا دُوَدِم ، آب سرخ است که از درخت طلح یا درخت یز بیرون آید و اکثر از کوه بیروت از بلاد شام خیزد و گویند در جوف درختهای کهن متکون میگردد و در افعال قایم مقام مومیایی است که در بدل وی مستعمل می شود. (آنندراج ). چیزی است مثل صمغو سرخ مایل به سیاهی ، از جوف درختهای کهن درآید و در افعال قایم مقام مومیاست . (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ).