دوبختهلغتنامه دهخدادوبخته . [ دُ ب َ ت َ / ت ِ ] (ص نسبی ) زن که از شوی نخست به مرگ او یا به طلاق جدا شده و شوی دیگر کرده باشد. آنکه دو شوی کرده باشد. || شوی که دو زن کرده باشد. (یادداشت مؤلف ).
