دوبرهم زن
لغتنامه دهخدا
دوبرهم زن . [ دُ ب َ هََ زَ ] (نف مرکب ) شخصی که به سعایت و غمازی میان دو کس نزاع اندازد. (آنندراج )(از ناظم الاطباء). مفتن . نمام . سخن چین :
شیوه ٔ صلح و صفا کار دوبرهم زن نیست
همچو مقراض نیاید ز سخن چین اصلاح .
رجوع به مترادفات کلمه شود.
شیوه ٔ صلح و صفا کار دوبرهم زن نیست
همچو مقراض نیاید ز سخن چین اصلاح .
شفیع اثر (از آنندراج ).
رجوع به مترادفات کلمه شود.