دوبرگی

دوبرگی . [ دُ ب َ ] (ص نسبی ) گیاه و گلی که تنهادو برگ داشته باشد. || (حامص مرکب ) نورستگی . چگونگی گیاه که کمی پس از دمیدن قسمت علیایش به دوپاره از هم جدا شود. (یادداشت مؤلف ) :
سرشت نیک و بد پنهان نماند
توان دانست ریحان از دوبرگی .

سعدی .