دوبهم زنی
لغتنامه دهخدا
دوبهم زنی . [ دُ ب ِ هََ زَ ] (حامص مرکب ) ایجاد اختلاف میان دو تن . صفت و حالت دوبهم زن . تفتین . تضریب . سعایت . نمامی . دوبرهم زنی . دوبهم اندازی . سخن چینی . نفاق افکنی . فتنه انگیزی با سخن چینی در بین دو تن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دوبهم انداز شود.
