دوتاپشت

دوتاپشت . [ دُ پ ُ ] (ص مرکب ) قد خمیده . پشت دوتاشده . که قامتی دوتو و خمیده دارد. دارای قد و بالای دوتاه و خمیده :
فلک هم دوتاپشت پیری است کاو را
عصا جز خط استوایی نیابی .

خاقانی .

نه بس شیرین شد این تلخ دوتاپشت
چه شیرین کز ترشرویی مرا کشت .

نظامی .

رجوع به دوتا شود.