دوتیغی
لغت‌نامه دهخدا
دوتیغی . [ دُ ] (ص نسبی ) دوتیغه . که دارای دو تیغ است . که با دو دمه و لبه است :
دوتیغی تر از صبح شمشیر تو
سپهر از زمین رام تر زیر تو.
نهنگی دوتیغی برانداخته
به تیغ از نهنگان سرانداخته .
دوتیغی تر از صبح شمشیر تو
سپهر از زمین رام تر زیر تو.
نظامی .
نهنگی دوتیغی برانداخته
به تیغ از نهنگان سرانداخته .
نظامی .
