دودافکنی

دودافکنی . [ اَ ک َ ] (حامص مرکب )دود افکندن . صفت و چگونگی دودافکن . || جادویی . سحاری . پریسایی . (یادداشت مؤلف ) :
جهانی چو هندو به دودافکنی
چو یغما و خلخ شد از روشنی .

نظامی .

شب و روز می گشت در چین و رنگ
به دودافکنی طشت آتش به چنگ .

نظامی .

دلش حراقه ٔآتش زنی داشت
بدان آتش سر دودافکنی داشت .

نظامی .

رجوع به دودافکن شود.