دودره

دودره . [ دُ دَ رَ / رِ ] (ص نسبی ) منسوب به دودر. || که دارای دودر باشد. دو در. صاحب دودر. (یادداشت مؤلف ). رجوع به دو در و دودری شود. || (اِ مرکب ) کنایه است از گیتی و دنیا زیرا چنان است که دو در دارد از یک در مردمان زاییده شده می آیند و از در دیگر آن مرده بیرون می روند. (از ناظم الاطباء). کنایه از جهان باشد. (آنندراج ).