دورای
لغتنامه دهخدا
دورای . [ دُ ] (ص مرکب ) دورأی . متردد. شکاک . دودل . مستضعف . که عقیده و نظر پایدار و ثابتی ندارد. || منافق . دوروی . (یادداشت مؤلف ) :
زین سان که تو در عشق دورویی و دورایی
خود پیش تو چون گویم نام گل و سوسن .
زین سان که تو در عشق دورویی و دورایی
خود پیش تو چون گویم نام گل و سوسن .
سیدحسن غزنوی .