دورویی
لغت‌نامه دهخدا
دورویی . [ دُ ] (حامص مرکب ) دورو بودن . دورو داشتن :
مجنون که در آن دروغگویی
دید آینه ای بدان دورویی .
|| دورنگی . دورنگ داشتن :
چون گل بگذر ز نرم خویی
بگذر چو بنفشه از دورویی .
|| نفاق و دورنگی . (ناظم الاطباء). نفاق . (غیاث ) (از آنندراج ) (المصادر زوزنی ) (منتهی الارب ) (شرفنامه ٔ منیری ). منافقت . (المصادر زوزنی ) (منتهی الارب ). رماق . رفاق . (منتهی الارب ) :
به یتیمی و دوروییت همی طعنه زنند
نه گل است آنکه دوروی و نه در است آنکه یتیم .
- دورویی کردن ؛ نفاق ورزیدن . منافق شدن . تزویر و ریا و دورنگی نمودن . (یادداشت مؤلف ). منافقة. (دهار) (ترجمان القرآن ).
|| بی ثباتی . (ناظم الاطباء). || (اصطلاح بدیعی ) صنعتی است و آن عبارت است از کلامی که او را نظر برحرف ملفوظ بی تغییر نقاط به دوزبان توان خواند چنانچه :
بهائی خان داری یا خریده
دموری اب داری ان تریدی .
که آن را به فارسی هم توان خواند:
بهائی خانه داری یاخریده
دوموری آب داری آن توریدی .
مجنون که در آن دروغگویی
دید آینه ای بدان دورویی .
نظامی .
|| دورنگی . دورنگ داشتن :
چون گل بگذر ز نرم خویی
بگذر چو بنفشه از دورویی .
نظامی .
|| نفاق و دورنگی . (ناظم الاطباء). نفاق . (غیاث ) (از آنندراج ) (المصادر زوزنی ) (منتهی الارب ) (شرفنامه ٔ منیری ). منافقت . (المصادر زوزنی ) (منتهی الارب ). رماق . رفاق . (منتهی الارب ) :
به یتیمی و دوروییت همی طعنه زنند
نه گل است آنکه دوروی و نه در است آنکه یتیم .
بوحنیفه ٔ اسکافی .
- دورویی کردن ؛ نفاق ورزیدن . منافق شدن . تزویر و ریا و دورنگی نمودن . (یادداشت مؤلف ). منافقة. (دهار) (ترجمان القرآن ).
|| بی ثباتی . (ناظم الاطباء). || (اصطلاح بدیعی ) صنعتی است و آن عبارت است از کلامی که او را نظر برحرف ملفوظ بی تغییر نقاط به دوزبان توان خواند چنانچه :
بهائی خان داری یا خریده
دموری اب داری ان تریدی .
که آن را به فارسی هم توان خواند:
بهائی خانه داری یاخریده
دوموری آب داری آن توریدی .
؟ (از آنندراج ).
