دورکم

دورکم . [ ک ِ ] (اِخ ) امیل . متولد به سال 1858 م . و متوفی به سال 1917 م . از بزرگترین جامعه شناسان فرانسوی بعد از اوگوست کنت بود. نظر او در جامعه شناسی تحت تأثیر فلسفه ٔ تحققی کنت بود، که دورکم از پیروان و منتقدین آن بود. دورکم مذهب و اخلاق و حتی مفاهیمی اساسی مانند فضا و زمان را ناشی از ذهن جمعی جامعه می داند. در تأیید نظریات خود از مردم شناسی و آمار استفاده ٔ فراوان کرده است . از آثارش تقسیم کار در جامعه (1893 م .) قواعد روش جامعه شناسی (1895) خودکشی (1897) و اشکال ابتدایی زندگی مذهبی (1912 م .) است . (از دایرة المعارف فارسی ).