دوسولغتنامه دهخدادوسو. [ دُ ] (اِ مرکب ) دو طرف . دو جانب . دو جهت : از دوسو راه بر دشمن بستند. (یادداشت مؤلف ). || (ص مرکب ) دارای دو طرف . که دوجهت دارد. دورو. دورویه . دارای دو سر.
