دوشیدنی

دوشیدنی . [ شی دَ ] (ص لیاقت ) لایق و سزاوار دوشیدن . درخور دوشیدن . || حیوان شیرده . (ناظم الاطباء). گاو. گوسفند و بز و جز آن که از آن شیر دوشند. دوشا. دوشائی . دوشایی :
دگر چارپایان دوشیدنی
ز گستردنی و ز پوشیدنی .

فردوسی .

مر او را ز دوشیدنی چارپای
ز هر یک هزار آمدندی بجای .

فردوسی .

رجوع به دوشیدن شود.