دوغبا
لغت‌نامه دهخدا
دوغبا. (اِ مرکب ) آش ماست . (ناظم الاطباء) (از انجمن آرا) (از برهان ) (آنندراج ). ماستابه . مصیلة. مخیضیة. دوغباج . آش کشک . آش دوغ . دوغ وا. مضلبة. (یادداشت مؤلف ). مضیرة. (زمخشری ) (دهار). آش جغرات . (از شرفنامه ٔ منیری ) :
و شیر تازه ٔ جوشانیده و پخته و دوغبا که از دوغ تازه پزند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
ما و همین دوغبا و ترف و ترینه
پخته ٔ امروز یا ز باقی دینه .
ترکیم را در این حبش نخرند
لاجرم دوغبای خوش نخورند
دوغبایی بپز که از چپ و راست
در وی افتند چون مگس در ماست .
از هوای ماستبای ماکه دارد خط سبز
دیگران در دوغبا برگ چغندر می کنند.
|| ماستابه . (ناظم الاطباء) (از برهان ) (از آنندراج ) (از انجمن آرا). || کنایه از منی و نطفه :
دوغبایی در میان پای او
سهمگین باشد به بادنجان من .
و شیر تازه ٔ جوشانیده و پخته و دوغبا که از دوغ تازه پزند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
ما و همین دوغبا و ترف و ترینه
پخته ٔ امروز یا ز باقی دینه .
(از اسرار التوحید ص 276).
ترکیم را در این حبش نخرند
لاجرم دوغبای خوش نخورند
دوغبایی بپز که از چپ و راست
در وی افتند چون مگس در ماست .
سعدی .
از هوای ماستبای ماکه دارد خط سبز
دیگران در دوغبا برگ چغندر می کنند.
بسحاق اطعمه .
|| ماستابه . (ناظم الاطباء) (از برهان ) (از آنندراج ) (از انجمن آرا). || کنایه از منی و نطفه :
دوغبایی در میان پای او
سهمگین باشد به بادنجان من .
سعدی .
