دوقلة
لغتنامه دهخدا
دوقلة. [ دَ ق َ ل َ ] (ع مص ) گرفتن چیزی را و خوردن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ازناظم الاطباء). || برآمدن خایه های کسی و فروهشته بر پشت رانها افتادن آن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). || آرمیدن با زن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ).
