دولت پرست
لغت‌نامه دهخدا
دولت پرست . [ دَ / دُو ل َ پ َ رَ ] (نف مرکب ) که سلطه و اقتدار را بپرستد. که در جستجوی سعادت و دولت است . دولتخواه :
زنده بود طالع دولت پرست
بنده ٔ دولت شو هر جا که هست .
و گرچون مقبلان دولت پرستی
طمع را میل درکش بازرستی .
بدین تخت و این جام دولت پرست
بسا جام و تختا که آری بدست .
گذارنده دانای دولت پرست
به پرگار دولت چنین نقش بست .
زنده بود طالع دولت پرست
بنده ٔ دولت شو هر جا که هست .
نظامی .
و گرچون مقبلان دولت پرستی
طمع را میل درکش بازرستی .
نظامی .
بدین تخت و این جام دولت پرست
بسا جام و تختا که آری بدست .
نظامی .
گذارنده دانای دولت پرست
به پرگار دولت چنین نقش بست .
نظامی .
