دویره

دویره . [ دَ رَ / رِ ] (اِ) دوال و تسمه ای که بدان قمار بازند. (ناظم الاطباء) (ازآنندراج ) (از فرهنگ اوبهی ) (از برهان ) :
شاه غزنین چو نزد او بگذشت
چون دویره به گردش اندر گشت .

عنصری (از اسدی ).