دژمیلغتنامه دهخدادژمی . [ دُ ژَ / دِ ژَ ] (حامص ) دژم بودن . خشم : به لئیم راضع ماند به هنگام مستی که به خرمی و بی خبری بدهد و به دژمی و بدگهری بازستاند. (منشآت خاقانی چ دانشگاه ص 58). و رجوع به دژم شود.
