دیرانی
لغتنامه دهخدا
دیرانی . [ دَ / دِ ] (ع ص نسبی ) منسوب به دیر. ساکن دیر. (تاج العروس ). صاحب دیر. (منتهی الارب ). خداوند دیر. (مهذب الاسماء). راهب . دیرنشین . (یادداشت مؤلف ) :
ملک بودلف شهریار زمین
جهاندار دیرانی پاکدین .
ز کس یاد این گنج بر دل میار
جز از شاه دیرانی شهریار.
ملک بودلف شهریار زمین
جهاندار دیرانی پاکدین .
اسدی .
ز کس یاد این گنج بر دل میار
جز از شاه دیرانی شهریار.
اسدی .