دیمکار

دیمکار. [ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) زمین دیم را گویند که زراعت آن به آب باران بعمل آید. (یادداشت لغتنامه ). دمه جار. (در تداول مردم قزوین ). || (نف مرکب ) زراعت کننده . (یادداشت لغتنامه ). کشاورز کشت دیمی یعنی کشتی که از باران آب خورد.