دین فروز
لغتنامه دهخدا
دین فروز. [ ف ُ ] (نف مرکب ) فروزنده ٔدین . تابندگی و روشنایی بخشنده به دین :
دو پرورده ٔ شاه بدخواه سوز
یکی دادورز و یکی دین فروز.
رجوع به دین فروزنده شود.
دو پرورده ٔ شاه بدخواه سوز
یکی دادورز و یکی دین فروز.
اسدی .
رجوع به دین فروزنده شود.
