دیهقان
لغتنامه دهخدا
دیهقان . (اِ) دهقان . دیهگان :
به از صناع عالم دیهقان است
که وحش و طیر را راحت رسان است
جهان را خرمی از دیهقان است
از او گه زرع و گاهی بوستان است .
رجوع به دهقان شود.
به از صناع عالم دیهقان است
که وحش و طیر را راحت رسان است
جهان را خرمی از دیهقان است
از او گه زرع و گاهی بوستان است .
(از سعادت نامه منسوب به ناصرخسرو).
رجوع به دهقان شود.