دیوانه وار
لغت‌نامه دهخدا
دیوانه وار. [ دی ن َ ] (ق مرکب )چون دیوانه . مانند دیوانه . دیوانه سان :
دیوانه وار راست کند ناگه
خنجر بسوی سینه ت و زی حنجر.
هر طرف اندر پی آن مرد کار
می شدی پرسان اودیوانه وار.
دیوانه وار راست کند ناگه
خنجر بسوی سینه ت و زی حنجر.
ناصرخسرو.
هر طرف اندر پی آن مرد کار
می شدی پرسان اودیوانه وار.
مولوی .
