دیوخوی
لغتنامه دهخدا
دیوخوی . [ وْ ] (ص مرکب ) دیوخو. دیوخصلت . آنکه دارای خلق دیوان است :
که گوید بمهراج از روی کین
ز بیغاره کای دیوخوی لعین .
|| (اِ مرکب ) خوی دیو. خلق دیوان .
که گوید بمهراج از روی کین
ز بیغاره کای دیوخوی لعین .
اسدی .
|| (اِ مرکب ) خوی دیو. خلق دیوان .