دیود
لغت‌نامه دهخدا
دیود. [ ی ُ ] (فرانسوی ، اِ) اسبابی دوالکترودی دارای یک آنود و یک کاتود که جریان برق را از یک جهت بمراتب بیش از جهت دیگر عبورمیدهد. معمولاً این اصطلاح بطور مطلق در مورد لوله ٔ خلأ دوالکترودی بکار میرود. (دائرة المعارف فارسی ).
- دیود بلور ؛ دیودی که یک الکترود آن ماده ای نیم هادی (مانند بلور ژرمانیوم ) است و الکترود دیگرش سیم نازکی (سبیل گربه ) است متکی بر ماده ٔ نیم هادی . دیود بلوری در واقع از همان پیداگری های بلوری پیشین است در لباس نوین و عاری از عیوب . (از دائرة المعارف فارسی ).
- دیود بلور ؛ دیودی که یک الکترود آن ماده ای نیم هادی (مانند بلور ژرمانیوم ) است و الکترود دیگرش سیم نازکی (سبیل گربه ) است متکی بر ماده ٔ نیم هادی . دیود بلوری در واقع از همان پیداگری های بلوری پیشین است در لباس نوین و عاری از عیوب . (از دائرة المعارف فارسی ).
