دیوکسلغتنامه دهخدادیوکس . [ ک َ ] (اِ مرکب ) مردم زشت و بی اندام : دیوک به دست دیوکسان برسپوخت نیش ... را بسان خمره ٔ دیوک فروش کرد.سوزنی .